Afscheid

Donderdag 23 maart.

Het is weer eens heel vroeg. De wekker is onverbiddelijk. We moeten op tijd op Zanderij zijn om Gjilke en Johan uit te zwaaien. De twee gaan verder het continent in. Eerst naar Argentinië en via Chili omhoog naar Peru. Einddoel Lima waar ze weer op het vliegtuig stappen naar Nederland.
Nog 10 weken dwars door Zuid Amerika, een hartenwens van het verliefde stel.

Op Zanderij is het een emotioneel afscheid. We hebben de afgelopen weken samen veel beleefd, en dan is afscheid best wel moeilijk.

Wieke en ik blijven weemoedig achter. We hebben nog een dikke week en stellen ons voor nog leuke dingen te doen in de omgeving.

Morgen gaan we even naar Paramaribo om wat schade aan de auto te laten opnemen. Iets minder leuk.
Ja, ja….deze rechts georiënteerde Bakra zag de links in het gras verstopte houten vlonder over het hoofd.

Het was net een circusact. Er kwam een balk tussen het linker voorwiel en de wielkast. De balk maakte een driedubbel salto en knalde zo het beschermkapje van de zijspiegel af. Een “blote” spiegel bleef over. Dat lukt je nooit een 2e keer. Het spiegelkapje was weer met 2 klikken weer op z’n plaats, maar de wielkast bleef verbogen.

Ik moet zeggen dat het bijna onmogelijk is om hier in Suriname schadevrij te rijden. Door alle drempels en onverwachte gaten in de weg heeft het onderstel veel te verduren. De steunbalken raken geregeld de bovenkant van de drempels en worden dan vakkundig afgevlakt. Roestvorming is er zo niet bij. Surinamers doen daar heel relaxed over. Hoort er bij zeggen ze. Dat vinden wij dan ook.