Botopasie
Door: Jan Dros
Blijf op de hoogte en volg Jan
20 Maart 2017 | Suriname, Botopasi
Maandag 20 maart,
Vandaag zitten we op het schiereilandje tegenover Botopasi. Of nog beter…… in Hotel Botopasie van Corrie en Haidy.
Om er te komen zijn we vanochtend om 8 uur uit Domburg vertrokken. Bij Paranam linksaf de Afobakaweg op naar Brokopondo. Brokopondo is bekend om zijn waterkrachtcentrale. Tussen 1960 en 1964 is in de Suriname rivier een stuwdam gebouwd met als gevolg een enorm stuwmeer waar indertijd een aantal Marron dorpen in zijn verdwenen. De betreffende bewoners, 5000 in aantal, hebben toen elders weer huizen en een stukje grond gekregen. De schadevergoeding toen was 6 gulden per persoon.
We vervolgen onze weg naar Brownsweg om vandaaruit de dirtroad naar Atjonie te nemen. Tot onze verbazing is de 80 km naar dit dorp in 2014 geasfalteerd. Wij blij voor ons huurautootje. Die hoefde niet al die kuilen en drempels te doorstaan.
Zo rond half één komen we aan in Atjonie en de weg houd letterlijk op in de rivier. We moeten verder met een korjaal. Nog 90 minuten varen.
Het is er één en al bedrijvigheid. Half op de wal liggen de korjalen te wachten op hun klanten. Er gaat van alles mee; cement, kozijnen, gasflessen, hout, etenswaren en nog veer meer.
We bellen met Corrie, de eigenares van het hotel. Lindie, onze gids, is onderweg om ons op te halen. Kan nog wel een uurtje duren. Geen probleem. We vermaken ons kostelijk met al dat gedoe om ons heen.
Het duurt toch nog zo’n 2 uur voordat we vol gas de rivier opvaren naar ons nieuwe slaapplekje. De rivier is hier prachtig en we zigzaggen van de ene stroomversnelling naar de andere. De bootsman weet precies waar hij moet varen om de vele zichtbare en onzichtbare rotsblokken te ontwijken.
De zon schijnt volop en de wind wappert door onze haren. Als we er na 90 minuten varen bijna zijn krijgen we als toetje nog een hoosbui over ons heen. Wieke en ik duiken onder een doorgegeven poncho. Gjilke en Johan hebben minder geluk (een te kleine poncho gekregen) en krijgen een warme douche over zich heen. Na de zoveelste stroomversnelling arriveren we bij Hotel Botopasi. Werkelijk een paradijs in de jungle.
Een wit hoofdgebouw en 5 kleine traditionele slaaphutjes in de tuin. Corrie staat ons al op te wachten en brengt ons naar de hutjes. Er zij nog een aantal gasten meegekomen en we krijgen een welkomstdrankje en wat uitleg. Zeven uur avondeten en morgen ochtend 8 uur ontbijt.
We komen bij van de lange rit en genieten van het prachtige uitzicht over de rivier. Voorbijvarende korjalen met zwaaiende mensen die nog verdere stroomopwaarts moeten. En wat een rust. Heerlijk.
Het avondeten is met z'n allen. Ontzettend gezellig, ook daarna met een paar djogo’s (literfles Parbo bier). Het regent weer eens wat het nog smoeker maakt. We zitten immers droog en horen elkaars verhalen aan. Vooral de Bakra Surinamers in de groep hebben prachtige verhalen over hun belevenissen hier.
Als we weer teruggaan naar ons slaaphutje staan 2 grote padden ons op te wachten. Die willen ook graag naar binnen. Toch maar niet gedaan.
Onder het genot van krekelgezang en verontwaardig kwakende padden vallen we in slaap.
Vandaag zitten we op het schiereilandje tegenover Botopasi. Of nog beter…… in Hotel Botopasie van Corrie en Haidy.
Om er te komen zijn we vanochtend om 8 uur uit Domburg vertrokken. Bij Paranam linksaf de Afobakaweg op naar Brokopondo. Brokopondo is bekend om zijn waterkrachtcentrale. Tussen 1960 en 1964 is in de Suriname rivier een stuwdam gebouwd met als gevolg een enorm stuwmeer waar indertijd een aantal Marron dorpen in zijn verdwenen. De betreffende bewoners, 5000 in aantal, hebben toen elders weer huizen en een stukje grond gekregen. De schadevergoeding toen was 6 gulden per persoon.
We vervolgen onze weg naar Brownsweg om vandaaruit de dirtroad naar Atjonie te nemen. Tot onze verbazing is de 80 km naar dit dorp in 2014 geasfalteerd. Wij blij voor ons huurautootje. Die hoefde niet al die kuilen en drempels te doorstaan.
Zo rond half één komen we aan in Atjonie en de weg houd letterlijk op in de rivier. We moeten verder met een korjaal. Nog 90 minuten varen.
Het is er één en al bedrijvigheid. Half op de wal liggen de korjalen te wachten op hun klanten. Er gaat van alles mee; cement, kozijnen, gasflessen, hout, etenswaren en nog veer meer.
We bellen met Corrie, de eigenares van het hotel. Lindie, onze gids, is onderweg om ons op te halen. Kan nog wel een uurtje duren. Geen probleem. We vermaken ons kostelijk met al dat gedoe om ons heen.
Het duurt toch nog zo’n 2 uur voordat we vol gas de rivier opvaren naar ons nieuwe slaapplekje. De rivier is hier prachtig en we zigzaggen van de ene stroomversnelling naar de andere. De bootsman weet precies waar hij moet varen om de vele zichtbare en onzichtbare rotsblokken te ontwijken.
De zon schijnt volop en de wind wappert door onze haren. Als we er na 90 minuten varen bijna zijn krijgen we als toetje nog een hoosbui over ons heen. Wieke en ik duiken onder een doorgegeven poncho. Gjilke en Johan hebben minder geluk (een te kleine poncho gekregen) en krijgen een warme douche over zich heen. Na de zoveelste stroomversnelling arriveren we bij Hotel Botopasi. Werkelijk een paradijs in de jungle.
Een wit hoofdgebouw en 5 kleine traditionele slaaphutjes in de tuin. Corrie staat ons al op te wachten en brengt ons naar de hutjes. Er zij nog een aantal gasten meegekomen en we krijgen een welkomstdrankje en wat uitleg. Zeven uur avondeten en morgen ochtend 8 uur ontbijt.
We komen bij van de lange rit en genieten van het prachtige uitzicht over de rivier. Voorbijvarende korjalen met zwaaiende mensen die nog verdere stroomopwaarts moeten. En wat een rust. Heerlijk.
Het avondeten is met z'n allen. Ontzettend gezellig, ook daarna met een paar djogo’s (literfles Parbo bier). Het regent weer eens wat het nog smoeker maakt. We zitten immers droog en horen elkaars verhalen aan. Vooral de Bakra Surinamers in de groep hebben prachtige verhalen over hun belevenissen hier.
Als we weer teruggaan naar ons slaaphutje staan 2 grote padden ons op te wachten. Die willen ook graag naar binnen. Toch maar niet gedaan.
Onder het genot van krekelgezang en verontwaardig kwakende padden vallen we in slaap.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
