Veel heil en zegen

Zondag 12 maart,

Gisteravond zijn we naar een voetbalwedstrijd geweest in het kleine Domburgse stadion. Met kunstlicht, alhoewel het af en toe moeilijk te zien was of er aan de overkant gescoord werd.
Het niveau is best goed. En een behoorlijk tempo bij 26 graden. Grote klasse.
Eén doelpunt gezien. Die was toevallig voor Domburg.

De zondag begint weer akelig vroeg. Half zes, want we moeten om 7 uur op het Onafhankelijkheidsplein zijn om de zangvogelwedstrijd mee te maken.
We haasten ons en het verkeer, dat er nauwelijks is, werkt mee. We zijn er om klokslag 7 uur.
Laat die tjilpende serenades maar beginnen........... je voelt ’m al weer aankomen.
De zangvogelwedstrijd gaat niet door omdat de vogeltjes afgeleid zouden kunnen worden door al die eettentjes die er voor de Holi Phagwa van morgen alvast zijn neergezet.

Weer kijken we elkaar vol ongeloof aan. Twee keer vroeg opgestaan. Twee keer een blauwtje gelopen. We kunnen er wel om lachen en besluiten naar de Chinese zondagsmarkt te gaan.
De folders hebben gelijk. Je waant je bijna in China. Peking eend….geplet, gerookt, opgevouwen, intact….het is er allemaal te koop. Ook broodjes bapao in verschillende samenstelling en grootte. We kopen wat brood in voor vanmiddag.

Het is nog te vroeg om naar de kerkdienst van het Leger de Heils te gaan. We besluiten eerst nog een Hollands bakkie te nuttigen bij “Zus en Zo”. We blijven er terugkomen. Ook omdat ze een gratis wc hebben voor het afgaan.

Bij het heilsleger worden we vriendelijk ontvangen. De heilsoldaten zijn gekleed in keurige witte uniformen. Aan de zijmuren blazen ventilatoren rond voor verkoeling. Rechts op het podium liggen de blaasinstrumenten al klaar om bespeeld te worden.
De Engels sprekende officieren komen binnen. We krijgen een hand en de dienst begint met ritmische liederen. Je heupen gaan vanzelf wiegen en we klappen driftig mee. Dit is het Leger des Heils op z’n best.

Na een tijdje speelt het muziekkorps mee en is het feest compleet. Er is opvallend veel jeugd aanwezig. We worden zelfs getrakteerd op een sierlijke dans uitgevoerd door 6 meisjes in prachtige wit-gekleurde danskleren.

De preek begint. De Engels sprekende majoor scoort zelfs een Caraïbische mop en broeder Erik Limon maar vertalen naar het Nederlands.
Zoals meestal is de preek weer te lang. De jeugd voor ons doen een spelletje op een smartphone om zich niet te vervelen. De wat dikkere dames krijgen het steeds warmer. Zelfs de eindspurt van de majoor loopt uit. Tja wat wil je ook. Je krijgt eerst de Engelse versie en dan nog eens de Nederlandse.

Vijftig jaar geleden als mijn vader vanaf de zelfde kansel preekte en hij in zijn enthousiasme de tijd vergat, werd hij door mijn moeder die achter hem zat gewaarschuwd door een trapje tegen zijn kuiten. Meestal niet genoeg want als mijn vader het op zijn heupen had, dan was hij door (bijna) niets te stoppen.
Het woord van de Heer moest verkondigd worden en dat kon hij als de beste. Een vel knijpje van mijn moeder in zijn onderbil was DE manier om hem af te stoppen. Wij in de zaal zagen hem dan even omhoog wippen. We wisten het dan…..moeders had gelukkig ingegrepen. Halleluja, amen.

Na de dienst hebben we nog even met de majoor gesproken en hij verteld ons dat hij met een boek bezig is over het Leger de Heils in Suriname. En of wij hem ook informatie kunnen verstrekken over de periode dat mijn ouders en Henk en Jannie (mijn oudste susie) hier officier waren. Nou dat kunnen we wel en krijgen zijn mooi geplastificeerde visitekaartje met e-mailadres.

Met veel heil en zegen vertrekken we weer naar ons huisje. Het is inmiddels 33 graden. Te warm om nog wat te ondernemen.
Wat een ervaring ook voor Wieke, Gjilke en Johan, die dit voor het eerst meemaken. Het is weer heel bijzonder geweest.

Morgen gaan we ons mengen in het feestgedruis van de Holi Phagwa. In het wit, want dat werd door de radio geopperd. En aan het eind elkaar bekogelen met kleurpoeder. We zullen zien.

Tot morgen.