Pomerak

Zaterdag 4 maart,

Op zaterdag de weg op is een aanrader. De Surinamers zijn vrij en luieren achter in de tuin of aan/in het water. Dus Wieke en ik op naar Commewijne, bij Paramaribo rechtsaf over de Surinamerivier. Sinds 2000 is er een gigantisch hoge brug die beide oevers van de kilometer brede Surinamerivier verbind. Als je er overheen rijd voelt het net aan als in een achtbaan.

Aan de overkant in het Commewijne district heel veel fruitkraampjes met mango’s, pomerak (rode peerachtige), zoete sinaasappels, watermeloenen, papaja’s en nog veel meer. We hebben natuurlijk wat ingeslagen. Heerlijk als fruithapje.

Op de terugweg toch even Paramaribo in.
Krioelende auto’s en nergens parkeergelegenheid...of toch… jawel bij McDonalds. Wij de stad in om ergens een roti te scoren. Uiteindelijk toch weer bij een Chinees beland. Heerlijk gegeten.
Het oude gebouw van Kersten en Co gezien waar mijn ouders in de jaren 60 vaak hun boodschappen deden. Nu is het..…jawel .....eigendom van een Chinees.

De terugweg naar ons huisje is wel even zoeken. Geen bewegwijzering, wel drempels en gaten in de weg. Op gevoel bij de rivier rechts af en ja hoor de vel blauwe moskee staat er nog steeds. We zitten op de goede weg.

We zijn net weer thuis en de eerste pomerak na 50 jaar wordt geproefd. Het doet me denken aan de pomerakboom in onze achtertuin waarin ik 50 jaar geleden geregeld mijn buik rond at met deze overheerlijke vrucht. Die smaak vergeet je nooit.

Wieke zit te puzzelen en ik ga denk ik maar weer even chillen. Op de achtergrond muziek van een Hindoestaanse bruiloft verderop in de straat.

Morgen gaan we naar Domburg aan het water. Dat schijnt zondags altijd heel gezellig te zijn.